Адзін чалавек, заўдавеўшы, жаніўся зноў. У яго была дачка — маладая дзяўчына. Разам з мачахай у хаце пасяліліся і дзве яе дачкі — злыя і сварлівыя, як і іх маці.
Мачаха незалюбіла пасербку і ўзваліла на яе самую брудную працу.
Пасля працы бедная дзяўчына садзілася ў куток каля каміна на попел. Вось і далі мянушку яе сёстры ў насмешку —
Папялушка
Самі яны жылі ў пяшчоце і дастатку.
Аднойчы ў каралеўскім палацы вырашылі ўладкаваць баль. Запрошаны на яго былі ўсе шляхетныя і багатыя людзі. Запрашэнне атрымалі і сёстры.
Яны кінуліся прымяраць прыбраныя бальныя сукенкі, а Папялушка павінна была іх апранаць і прычэсваць, ды яшчэ трываць бясконцыя капрызы.
Урэшце падрыхтоўкі скончыліся і сёстры разам з маці адправіліся на баль.
Папялушка ж засталася дома і плакала ў кутку. Вельмі ўжо ёй жадалася таксама паехаць на баль, ды куды там — у такой ірванай, выпацканай попелам сукенке.
Наступіў вечар, і ў змярканні ў пакой увайшла старая фея. Яна спытала Папялушку:
— Ты вельмі жадаеш патрапіць на каралеўскі баль? Не плач, дапамажы мне. Ёсць у вас вялікі гарбуз?
Гарбуз знайшоўся ў каморцы.
Фея дакранулася сваёй чароўнай палачкай, і гарбуз ператварыўся ў пазалочаную карэту.
Потым фея зазірнула ў пастку. Узмах чароўнай палачкай — і сядзеўшыя там мышы ператварыліся ў шасцёрку коней.
Спатрэбілася і пастка, і тоўсты вусаты пацук ператварыўся ў важнага кучара на перадку карэты.
— А зараз, — сказала Папялушцы фея, — ідзі ў сад. Там за палівачкай сядзяць шэсць яшчарак. Прынясі іх мне.
Папялушка прынесла яшчарак, і фея тут жа ператварыла іх у шасцярых слугаў, апранутых у вышываныя золатам ліўрэі.
— Ну вось, — сказала фея, — зараз ты можаш адправіцца на баль.
— А сукенка, — залілася слёзамі Папялушка, — сукенкі вось няма.
Узмах чароўнай палачкі — і старая, выпацканая попелам сукенка ператварылася ў раскошны бальны ўбор.
На нагах у дзяўчыны зазіхацелі цудоўныя крыштальныя туфлікі. Не памятаючы сябе ад радасці, Папялушка села ў карэту, кучар пстрыкнуў пугай, коні заржалі.
— Але памятай, — прамовіла фея, — чараўніцтва падоўжыцца толькі да паўночы. Пасля таго, як гадзіны праб’юць дванаццаць, карэта зноў стане гарбузом, коні ператварацца мышамі, а кучар — тоўстым пацуком. Убор жа твой ізноў ператворыцца ў старую сукенку. Бывай!
Карэта кранулася. Баль быў у самым разгары, калі прынцу даклалі, што прыехала выдатная невядомая прынцэса. Ён сам выбег сустракаць яе і павёў у залу.
Музыка змоўкла, усе замерлі, здзіўленыя яе прыгажосцю.
Малады прынц тут жа запрасіў госцю на танец. Музыка зайграла зноў. Папялушка танчыла так лёгка, што ўсе зноў залюбавалася ёю. Прынц не адпускаў яе ад сябе ўвесь вечар, не датыкаўся да пачастунка і з вока не выпускаў са сваёй дамы. Але час ішоў, і раптам Папялушка пачула, што гадзіны прабілі тры чвэрці дванаццатага. Яна ўстала і ўцякла так хутка, што ніхто не змог яе дагнаць.
Вярнуўшыся дахаты, Папялушка спытала фею, ці нельга і заўтра ёй паехаць у палац, бо прынц так прасіў…
Тым часам раздаўся грук у дзверы — прыехалі сёстры. У іх толькі і гутарак было, што пра невядомую прынцэсу.
На іншы дзень яны зноў адправіліся ў палац. Папялушка прыехала таксама — і была яшчэ прыбраней і прыгажэй. Прынц не адыходзіў ад яе, казаў такія прыемныя рэчы, што яна забылася аб усім. І раптам гадзіны сталі біць поўнач. Папялушка ўспомніла папярэджанне феі.
Хуценька яна кінулася з залы. На ўсходах, якая вядзе ў сад, яна спатыкнулася і страціла свой крыштальны туфлік. Цемра схавала дзяўчыну. Схавала і то, як бальны ўбор ператварыўся ў старую запэцканую сукенку, а карэта з канямі і кучарам ізноў сталі гарбузом, мышамі і пацуком. Прынцу дасталася толькі падабраны ім на ўсходах крыштальны туфлік.
Вярнуліся з балю мачаха з дочкамі, зноў на ўсе лады абмяркоўвалі з’яўленне на балі невядомай прыгажуні, а таксама яе паспешныя ўцёкі. Яны не пазналі ў ёй сваю Папялушку. Прынц жа не мог пазабываць незнаёмку і загадаў адшукаць яе.
Па ўсім каралеўстве раз’язджалі яго прыдворныя і прымяралі крыштальны туфлік усім дзяўчынам.
Нарэшце яны прыехалі і ў хату Папялушкі.
Як ні імкнуліся яе сёстры ўціснуць свае нажышчы ў крыштальны туфлік — усё дарма. Прыдворныя памкнуліся ўжо сыходзіць, ды спыталі:
— Ці няма ў вас яшчэ якой-небудзь дзяўчыны ў хаце?
— Ёсць, — адказвалі сёстры, — ды яна ў нас такая мурзіла.
Усё ж паклікалі і Папялушку.
Прымерылі туфлік і — о, цуд! туфлік прыйшоўся ў самы раз.
Тады Папялушка дастала з кішэні другую і надзелу яе, не кажучы ні словы.
Тым часам дзверы паціху прыадчыніліся. У пакой увайшла старая фея, дакранулася сваёй чароўнай палачкай да беднай сукенкі Папялушкі, і яна адразу ж ператварылася ў пышны ўбор, яшчэ больш выдатны, чым напярэдадні. Усё ахнулі!
Тут сёстры і мачаха зразумелі, хто была тая невядомая прыгажуня на балі. Яны кінуліся да яе прасіць прабачэнне.
Папялушка была не толькі добрая сабой, але і дабра: яна прабачыла іх ад усяго сэрца.
Прыдворныя падхапілі Папялушку і павезлі ў палац. У той жа дзень згулялі вяселле — прынц жаніўся на Папялушцы.
Каментаваць