Павольна пад вечар валiцца снег, Зоркi смуткуюць — памёр чалавек. Застыў на марозе абрыс дабраты, Вецер, як смецце шпурляе сляды.
Крылы расправiў сумны Анёл, Свячу запалiў i сеў цiха за стол. Праменчыкам ясным душа адыйдзе, Яе да нябёс сам Анёл правядзе. Душы ўспамiны — апошнi прывет, I льецца дзiвосны з пяшчотаю свет. Успыхне […]
