Дакранiся да роднага слова, Да арнаменту родных лясоў. Восень тчэ з павуцiння абнову, Каб развесiць у кожны куток.
Без сустрэч-пасядзелак да ночы, Без вясковых i простых людзей, Мова срэбрам пралiцца не хоча, Вось бы з ёй сустракацца часцей.
Ноч адыйдзе павольнаю справай, Ранкам будзе цудоўны настрой. Багдановiч, Мiцкевiч, Купала… Гоман птушак над […]
