У кустах, сярод затоняў, Янот мые лапкай скронi. Чэша шорстку небарака, Бо наеўся смачных ракаў. Хвост рабы ў вадзе палошча, Спiнку лапухамi хвошча. Быццам у сапраўднай банi, Пад лазовымi кустамi.
Выглянуў з аiру кот: „Ты паспеў памыць жывот? Выцер мохам сухiм вушкi? Да вады iдуць цялушкi.
Туман вiльготны ля ракi, Спяць у вадзе […]
