Пабач, якая сёння завiруха за акном! Мяце i сыпле, як нiколi ў гэтым годзе. Зачаравала вёску зноў цудоўным сном I лес з зямлёй звяла у белым карагодзе.
У гэты незвычайны на прыгоды час, Калi рэальнасць пагубляе свае формы, Пачне жыццё змяняцца, здымкам у анфас, Да ранiцы святло застанецца аморфным.
На двор паклiча выйсцi, […]
