Усе рубрыкі

Я пачуў твае словы — Сяргей Брандт

Францішку Багушэвічу з удзячнасцю

Паглядзі ўверх на хмары, Там, сярод бяздоннай цемры, Месяц робіць Мір сапраўдным, Адчыняе знічкам дзверы.

Знічкі ў душы ўваходзяць І гараць святлом астральным, Так заўжды на небасходзе Было здарэннем незвычайным.

А цяпер не бачым свету, Свет людскіх душ не кранае. Дзесьці там на ўскрайку лета Цемра дзверы зачыняе.

Паглядзі […]

Зімовая споведзь — Сяргей Брандт

Сядай побач і паслухай: На дварэ раве, злуецца, Снегам кружыць завіруха І засыпіць усё здаецца.

Пацякло святло ад печы Сваім подыхам лагодным. У зімовы доўгі вечар Спаліць сум твой і турботы.

І пасцеліць ладна ложак, Як сапраўдная бабуля. Калыханка словам божым, Каб усе ў хаце заснулі.

За акном сапраўдна ціха, Снег гарыць, як […]