Усе рубрыкі

Як жывая істота — Сяргей Брандт

Восень з пяшчотай накрыла Лiсцем бярозавым стол. У поцемках нешта варыла, Туманам завесіўшы дол.

Потым стаяла ля плоту, Пад зоркай махала рукой. Зусiм як жывая iстота, Празрыстая цень над ракой.

Пад ранак, блiскучы i росны, Гарыць дыямант на вадзе. Тчэ восень на бабцiных кроснах I шоўк павуцiння прадзе.

Сяргей Качанаў-Брандт, 10.10.2016

[…]

Згачар — Сяргей Брандт

У голас дзiцятка заплача, А потым — смяецца у сне. За смешную пятачку Згачар Лагодна малое кране.

Ён сам каляроваю стужкай На коўдру святлом ападзе. Бо Згачар не дзiва, не птушка, Ён пены шматок на вадзе.

Сяргей Качанаў-Брандт, 10.10.2016

Восеньскі эцюд — Сяргей Брандт

На застылай роўнядзі ляснога ручая восень згубіла жоўты кляновы ліст. Паглядзела на яго і скінула некалькі дробных рознакаляровых хваёвых іголак. Потым прыцерушыла крыху жоўтай саломай з суседняга поля і ўсміхнулася. Чагосьці асаблівага не хапала ў афармленні. І шчодрай рукой, нібы ў рамку змясціла белаватым туманам абрасіла руды беражок.

З кожным […]