Веер, бамбукавы вецер, нацягнуты шоўк, Хлопчык чытае ў голас бяссмертны сцiшок.
Тысячу год ён прыходзіць па рысках краўца, Мацае дзеўчына лiст i не бачыць хлапца.
Вецер трымае паветра. Паветра гарыць, Губы з чарамi слоў не заменяць санскрыт.
Тае бурштын на далонi за чорнай ракой, Часам зруйнованы словы на мове нямой.
Дзеўчына слухае. П’е […]
