Усе рубрыкі

Нямыя званы. Сяргей Брандт

Калi б мелi мову Хатынi званы, Яны б расказалi пра жахi вайны. Яны бы прамовiлi: «Хопiць Крывi!» Нашчадкам б данеслi турботы сваi.

Званы б расказалi пра спалены сон, Iх голас грымеў бы ад назваў iмён. Яны бы зламалi фарпост цiшынi, Але слоў не маюць Хатынi званы. Ляцiць над зямлёю жалобы матыў, Успомнiце, людзі, […]

Сутнасць калаўрота. Сяргей Брандт

Крыж дацягнеш да Галгофы На сваiх плячах, а потым Сядзеш побач сутык с богам, Кроў змяшаўшы з лiпкім потам?

Смерць адпусцiць, як звычайна, Не адпусцiш — зменай будзеш. Але ж у постацi астральнай Не змухлюеш, не змухлюеш… Твой прыход святлом лiчыўся, Сутнасць не выносiць болi. Але ж там хтосьцi памылiўся, Не вярнуць […]