Частка дзясятая НАЛIБОКСКАЯ НЕЖЫЦЬ Не кожны верыць, што так i было Дачка вясковага равiна Пасля хваробы памярла. Гадкоў шаснаццацi, Марына, Як ружай квёлай адцвiла.
Замест малiтвы — толькi мова: „Нявiннасць нельга харанiць!” „Патрэбна вызваць поца Шлёму!” Закон Талмуда, што тут гаварыць!” Чакала ў труне нявеста Шлюб свой заветны назаўжды. У хатцы цёмнай мала месца […]
