Ёсць у народзе пазабытае паданне, Яно на вуснах засталося асалодай. Пра веру продкаў, першае каханне I пра дзяўчынку з родy Рагвалодаў.
Якая, як бурштын зямельных недраў, Як птушак спеў над лесам старажытны. Дайшло з пергаменту язычных ведаў, Дзе руны-рыскi быццам з аксамiту. Расла дачушка кветкаю дзiвоснай I з кожным годам — ад зiмы да […]
