Па чорнай дарозе да зорак, Без вопраткi ды без агню, Iдзе нехта досвiткам кволым, Пяе ўголос песню сваю.
А словы ўсе невядомы, Напэўна, з забытых часоў. Iдзе нехта досвiткам кволым Памiж забыцця цяжкiх сноў.
Зямелька здаецца хворай, Ёй вельмi патрэбны ўсход. Iдзе нехта досвiткам кволым, Шкляны збудаваўшы мост.
Сяргей Брандт, 16.04.2014
[…]
