Па чорнай дарозе да зорак,
Без вопраткi ды без агню,
Iдзе нехта досвiткам кволым,
Пяе ўголос песню сваю.
А словы ўсе невядомы,
Напэўна, з забытых часоў.
Iдзе нехта досвiткам кволым
Памiж забыцця цяжкiх сноў.
Зямелька здаецца хворай,
Ёй вельмi патрэбны ўсход.
Iдзе нехта досвiткам кволым,
Шкляны збудаваўшы мост.
Сяргей Брандт, 16.04.2014
Каментаваць