| 
			
		 | 
		
		
				
		
		
		
		
								
										З удзячнасцю Альгерду Абуховiчу-Бандзiнэллi Часоў ясных i падзей, Што было – цяпер не будзе! Попел мовы ў нейкiм брудзе Пакладзе на стол халдзей. 
Чым захочаш варажыць? Паляглi пад горад вёскi, А замоў блакiт дзiвосны УзнЯлi моўчкi на крыжы. 
Кажуць: “Cловы не гараць!” Пiлi доўга на памiнках, Лён не сеюць на суглiнках, Дзед што […] 
 								 	
						
		
								
										Пад вадой жыве дзявiца, Прыгажуня вадзянiца. Кожны дзень яна спявае I луской прывабна ззяе. 
На паветры сушыць косы, Як блiшчаць яны дзiвосна! I пляце з травы вяночак, Да рамонкаў васiлёчак. А ад слоў яе цудоўных Стаяць вольхi непрытомна. У напевах слёзкi з жалем Што ты тут, дзяўчо, шукаеш? Бяжыць вада бруiцца З […] 
 								 	
						
		
								
										Пад самым акном Свой дзiцячы аброк Збiрае расхрыстаны Восеньскi змрок. 
Лагодных усмешак Амаль кошык цэлы, А сны ён збiрае Да ранiчкi белай. Сны дзетак маленькiх — Iрынкi, Арцёмкi, Ступае ён цiха, Бо носiць валёнкi. А сам ён не мае Фарбованых сноў, Старанна збiрае Дзiцячыя зноў. Ён потым сны Дзетак малых разглядае, А з […] 
 								 	
						
		
								
										Ён палюе, а ты спiш: — Трымш, Трымш! Ён галосiць, ты маўчыш: — Трымш, Трымш!  
Ён схапiў, а ты крычыш: — Трымш, Трымш! Ён гадлiвы, як павук, Ён жахлiвы начны гук. Ён пад вокнамi чакае, За малымi назiрае. Спiш ты, ён цябе палюе I нiхто яго не чуе. Ты маўчыш, а ён […] 
 								 	
						
	
					
Ст. 3 з 4« Першая«...234»
  
 | 
			
 |