Маленькi зусiм, крылам сiл не хапае,
Ён нарадзiўся ў сонечным маi.
Але расце хутка як усе бусляняты,
Праз месяц пабачыш над сваёй хатай.
Ён зробiць у неба крок самастойна
I паляцiць над палямi павольна.
У сажалцы цёплай вадзiцы нап’ецца
I клёкатам-песняй затым адзавецца.
Маленькi яшчэ i кволенькi буслiк,
Як сiмвал жыцця на святой Беларусi.
У небе гарачым расправiць ён крылы,
Закруцiць ён кола над хмарамi шчыра.
А потым у вырай сцяжынкай далёкай,
Да самай вясны не пачуш ты клёкат.
З жывою вадою да бацькавых гнёздаў
Вярнецца наш буслiк, бо стаў ён дарослым.
Сяргей Брандт, 13.06.2013
Каментаваць