Там, дзе распахана ралля
Пад плугам моцнага каня,
Узыйдуць потым каласкi
I засiнеюць васiлькi.
Там, дзе хвалюецца раўчук
I лiчыць ластаўкi хлапчук,
Дзе цягне кмiнам ад ракi,
Снуюць паважныя гракі.
Дзе за абшарамi абшар
I трошачкi народных чар,
Сцяжынам, як вядома, брат,
За вёскай чысты далягляд.
Дзе роўныя ляжаць пакосы,
Блiшчаць бурштынавыя росы.
Вiсiць буслiны клёкат звонкi,
То Беларусь — мая старонка.
Сяргей Качанаў-Брандт, 23.03.2015
Каментаваць