|
|
Заблiшчыць за шыбай з хмар,
Ноч пачнецца не раптоўна —
Час за часам, паслядоўна,
З кошыка дзiвосных мар.
Святлом доўгiм праз акно
Падмяце падлогу месяц.
Зоркi над зямлёй развесiць
I накрые коўдрай-сном.
Шлях да ранiшняй зары
Зацярушыць жоўтым восень.
Груканне з дажджом на кроснах,
Смуткам у печцы дагарыць.
Цудны сон на Пакравы,
Быццам зорным смехам л’ецца.
Мiласэрнасць увойдзе ў сенцы,
З прабачэннем… за грахi…
Сяргей Брандт, 14.10.2013
Любiць Толiк памiдорык.
Без яго не выйдзе ý дворык.
I гаворыць каламбуры
Ён пра памiдорык буры.
Чырвоную накiнуý коýдру,
Каб быць падобным памiдору.
Памiдорык зацвiце,
Ён шчаслiвы ýжо iдзе.
Чытаць далей » Толiк i памiдорык
З рук на рукі хлопчык Сеня,
Як маленечкі багаж
Мамы, дзеда, цёткі Лены –
Сын, унук, любімчык наш.
Вось ляціць ён, “самалёцік”,
І смяецца і гудзіць.
З вышыні свайго палёту
Важна на ўсіх глядзіць.
Побач скача добры сябра:
— Я хачу лятаць з табой.
Мо шарпеі ляцяць заўтра,
Хвост трымаючы дугой.
Сяргей Брандт, 08.10.2013
Лiст асеннi аблятае,
Бо жыцця свабоду мае.
Вецер жоўтым зацярушыць,
Потым трапiць лiст у лужу.
Там ён стане мокрым смеццем,
Не патрэбна смецце дзецям.
Чырвань вогнiшчам дымiцца,
А вавёркам лiпень снiцца.
За бярозай — дух асiны
Дзень дажджлiвы не пакiне.
На ўзлеску жывым зданнем
Махне зямлi на развiтанне.
Сяргей Брандт, 03.10.2013
|
|
