Усе рубрыкі

У БРУСЕЛЬСКІМ ЗААПАРКУ – Сяргей Брандт

У брусельскім заапарку
Дзверы адчыняюць зранку.
Ваўкі, рысі і гарылы,
Птушкі, поні, кракадзілы.

слон

Нават ёсць індыйскі слон.
Дзетак зноў чакае ён.
Медзвядзі, яноты, козы —
Кожны з іх ласунка просіць.

Колькі цуднага пабачыш —
Ёсць фламінга, чапля, качар.
У Брусельскім заапарку
Сустракаюць гасцей зранку.

04.11.2013, Сяргей Брандт

ЛЯСНЫ ГАСПАДАР (Johann Wolfgang von Goethe. Erlkönig) — Сяргей Брандт

Пераклад на беларускую мову

А хто гэта скача праз цемру адзiн?
То бацька заможны, а з iм любы сын.
Малога трымае пяшчотна далонь
I грэе спiна, i ляцiць птушкай конь.

спадар

«Мой сын, ты чаму апускаеш свой твар?»
«Не бачыш, за намi лясны гаспадар?
Цар лесу з каронай, з густой барадой…»
«Сынок, бачу толькi туман над вадой.»

«Дзiця дарагое, прыйдзi ж да мяне,
Чароўнага колькі, ўсё толькi табе.
Цудоўныя кветкi растуць на палях,
Iз срэбра раўчук, iз бурштыну зямля.»

«Лясны гаспадар мокра шэпча iмглой,
І голас лагодны гучыць за спiной.»
«Сынок, супакойся не чутна бяды,
То дрэвы цярушаць туман на кусты.»

«Дзiця дарагое, хвiлiн мо на пяць
Каня прыпынi, дoчкi любяць спяваць.
Пры месяцы поўным, дзе верас цвiце,
Iх ценi, як зоркi блiшчаць на вадзе.»

«Лясны гаспадар, за iм свiта з прынцэс,
Яны запрашаюць гуляць пайсцi ў лес.»
«Сынок, даражэнькi, цiшэй за спiной,
То вербы, то вольхi шумяць над ракой.»

«Дзiця дарагое, твой твар — зорны дым,
І як ты не хочаш, ён будзе маiм!»
«Лясны гаспадар хоча твар мой забраць,
Ён побач зусiм, куды вочы схаваць?»

Бацька счарнеў, быццам вецер ляцiць,
Малое спалохана ў голас крычыць.
Калi ж ён дахаты сваёй даскакаў,
За спiной яго сын ужо мёртвым ляжаў.

Сяргей Брандт, 04.11.2013

ЗОРКI (ЗВЁЗДЫ. ВАСИЛЕ АЛЕКСАНДРИ) – Сяргей Брандт

Час былы на думкi горкi,
Памiж мной i небам — зоркi.

amour

Не паверыш, свет далёкi
Не кране крылом сарокi.

Слёзы, што з вачэй ляцелi,
У небе мiласцю згарэлi.

Як расінкі ў час світанку
Раніцой амаль на ганку.

Колькi слёз я меў i болю
За народ мой i за волю.

За людзей закатаваных
У белай вопратцы з туману.

Колькi раз сляза злятала,
Калi верш дзiця чытала.

Але тры я помню толькi,
Час былы на думкi горкi.

Сяргей Брандт, 30.10.2013

ВЕЕР, БАМБУКАВЫ ВЕЦЕР… (ВЕЕР, БАМБУКОВЫЙ ВЕТЕР. АНДРЕЙ ШИРЯЕВ) – Сяргей Брандт

Веер, бамбукавы вецер, нацягнуты шоўк,
Хлопчык чытае ў голас бяссмертны сцiшок.

seminar-vvedenie-v-sanskrit-znanie-iz-pervoistochnika-

Тысячу год ён прыходзіць па рысках краўца,
Мацае дзеўчына лiст i не бачыць хлапца.

Вецер трымае паветра. Паветра гарыць,
Губы з чарамi слоў не заменяць санскрыт.

Тае бурштын на далонi за чорнай ракой,
Часам зруйнованы словы на мове нямой.

Дзеўчына слухае. П’е i не можа напiцца,
Хлопчык чытае. Па шоўку сцякае жывiца.

Сяргей Брандт, 01.11.2013