Жылі былі ў бацькі тры сына. А свае хаты сдавалі…
— А прывязі-ка мне, бацюшка, кветачку… аленькую.
— Аксьціся, доча, я ў краму за хлебам іду.
Вельмі леккая смерць для Кашчэя, падумаў Іван-Царэвіч, і ўставіў іголку ў швейную машынку.
Яшчэ тры…
— Калабок паранены! Ён згубіў шмат цеста!
— Хлебапёк! У зале ёсьць хлебапёк?!..
— Сына, да нас прыляцеў Карлсан!
— Тата, заканчвай ужо фарбаваць падлогу!
Ведаеце, насамрэч Бураціна жаніўся ня на Мальвіне, а на Тарцілле. Таму, што маладосць – гэта адно, а трохсотгадовы досвед – зусім іншае…
Малюнак: Сяргей Наўрузаў
Каментаваць