Верас духмяны чароўным цвiце,
Водарам цягне з хаты дзяўчынку.
Быццам бурштыны сляды на расе,
Куды завядзе яе стужка-сцяжынка?
У мох асцярожна ступае нага,
Хвоi сяброўку з бакоў абступаюць.
Мелодыя льецца срабром ад стаўка
I ценi-гарэзы ў лес адступаюць.
Дзяўчынка танцуе, а з ёй карагод
Закруцяць да ранiцы жвавыя зоркi.
«Шаноўная» — шэпча здзiўлёна чарот,
Паклоняцца ёй травянiстыя зёлкi.
Нiхто не заўважыць — туман абгарне,
Схавае надоўга лес ды дзяўчынку.
I знiклi раптоўна сляды на расе,
Як знiкла вузкая лясная сцяжынка.
Сяргей Брандт, 20.06.2013
Каментаваць