Доўга плакалi, радзiлi,
Хлеў i сад вадой свянцiлi.
I нарэшце, прыйшло следам,
Аддаць з яйкамi…суседу.
Усiх злыдняў i хутчэй,
З кaшом пакінуць ля дзвярэй.
Вось як слаўна парашалi-
Зло сваё другiм аддалi.
Усё на гэтым засталося,
I як там справы ў Антося?
У сваёй хаце добра спiцца,
За дзень паспела ўсё забыцца.
А ў Антося збегла кошка,
Матрац звалiўся, няма ложка.
Злег цыбук травой на агародзе,
А хтось па печцы сажай водзе.
Такое вось не ў першай хаце,
Не ў чацвертай i не дзесятай.
Па вёсцы ходзiць нешта злое,
Няма нi шчасця, нi пакою.
Вось сёння было ў гэтай хаце,
Затым у суседа, далей – у Кацi.
Потым iх хто табе прынёс,
Схаваўшы ноччу ў авёс?
Найлепей знесцi ўсё з Дрывятаў,
Але куды? Xто вiнаваты?
Вось так i ходзіць усё па свету,
Ад хаты к хаце i праз лета.
I калі бульба стала дробнай,
То да цябе прыйшла хвароба.
Ты з гэтым будзеш цяпер жыць,
А можа злыдней утапiць?
Сяргей Бранд, 07.03.2013
Каментаваць