У кустах, сярод затоняў,
Янот мые лапкай скронi.
Чэша шорстку небарака,
Бо наеўся смачных ракаў.
Хвост рабы ў вадзе палошча,
Спiнку лапухамi хвошча.
Быццам у сапраўднай банi,
Пад лазовымi кустамi.
Выглянуў з аiру кот:
„Ты паспеў памыць жывот?
Выцер мохам сухiм вушкi?
Да вады iдуць цялушкi.
Туман вiльготны ля ракi,
Спяць у вадзе ўюн, лiнькi.
Зачыняй хлапчына краны,
Потым прымеш свае ванны.”
Сяргей Брандт, 11.08.2013
Каментаваць