У сянях — на доле сена,
I з яго тырчыць галоўка.
Водзiць пыскаю нясмела
Чорнаю, амаль кароўка.
Вось дык кволенькае дзiва!
Стаiць на нагах, хiстаецца.
I глядзiць на ўсiх пуглiва,
Светам божым захапляецца.
Нарадзiлась гэтым ранкам,
Вунь, як малако цумбора.
Мох зацвiў на голым ганку,
Зноў каровак гоняць у поле.
Дзед махае нам падпружкай,
Што ўзарвалiсь спазаранку?
Аднясiце ёй дзяружку!
Тлущу рыбнага iз банкi.
Вы ж таксама, казляняты,
Былi, як яна, малымi.
Няма справы вам у хаце?
Справа ёсць на старым млыне..
Сяргей Брандт, 26.06.12
Каментаваць