Начны цiкавы матылёк
Прыляцеў да нас здалёк.
Над яркай лямпаю ўецца —
Яна Зямлёй яму здаецца.
I як да зор не даляцець,
Калi вартуюць зоркi медзь.
Натхненнем маняць уначы,
Iх нават не пералiчыць.
Згарыць малое ў iмгненне,
Звычайнае кароткае здарэнне.
Абпалiць крыльцы матылёк,
Каб адступiў халодны змрок.
Сяргей Брандт, 07.04.2013
Каментаваць