Заблiшчыць за шыбай з хмар,
Ноч пачнецца не раптоўна —
Час за часам, паслядоўна,
З кошыка дзiвосных мар.
Святлом доўгiм праз акно
Падмяце падлогу месяц.
Зоркi над зямлёй развесiць
I накрые коўдрай-сном.
Шлях да ранiшняй зары
Зацярушыць жоўтым восень.
Груканне з дажджом на кроснах,
Смуткам у печцы дагарыць.
Цудны сон на Пакравы,
Быццам зорным смехам л’ецца.
Мiласэрнасць увойдзе ў сенцы,
З прабачэннем… за грахi…
Сяргей Брандт, 14.10.2013
Каментаваць