Пад вадой жыве дзявiца,
Прыгажуня вадзянiца.
Кожны дзень яна спявае
I луской прывабна ззяе.
На паветры сушыць косы,
Як блiшчаць яны дзiвосна!
I пляце з травы вяночак,
Да рамонкаў васiлёчак.
А ад слоў яе цудоўных
Стаяць вольхi непрытомна.
У напевах слёзкi з жалем
Што ты тут, дзяўчо, шукаеш?
Бяжыць вада бруiцца
З косаў меднай вадзянiцы.
Гучыць зноў на свiтаннi
Спеў дзiўным прывiтаннем.
Сяргей Качанаў-Брандт, 10.03.2015
Каментаваць