Зямля, счарнеўшыя бакi,
Пакрыла зеленню вясновай.
І над ракой амаль сталёвай
Запелi звонка жаўрукi.
I, пацягнуўшыся, ад сну,
Пакрыўся кветкамi ўзгорак.
Ляцiць премнае да зорак:
„Удзячны ўсе табе, вясна!”
„Ты прыпазнiлася, не жарт!”
Лес шалясцiць вiльготным духам.
„Працуй, сястрыца, i не слухай,
Зiмы мы скiнулi цяжар.”
Сяргей Брандт, 07.05.2013
Каментаваць