ЧАСТКА ДРУГАЯ…СТРАШНАЯ, АЛЕ ЦІКАВАЯ
ВАДЗЯНЫ
Ноч лёгкiм туманом
Над рэчкаю ляжыць,
Пад зморшчаным кустом
Дзiця вады стаiць.
Пляце яно вянок
Iз смутку ды журбы,
Б’юць хвалi ў ставок,
Пан-маладзiк не спiць.
Паважна дзедка-млын
Зноў песенку пяе,
Дзе вiраў чорных плынь,
Там вадзяны жыве.
Як ценi доўгiх рук
Шапоцiць асака.
I гэты млосны гук
Пераплыве рака.
На купiне сядзiць,
Гарыць агнём луска.
На млын стары глядзiць
На пену ля мастка.
Вадзянiц ноч пасе
У цёмнай глыбiне,
Ён барадой трасе,
Як мохам па вадзе.
А млын сырым рыпiць
I цяжка неяк зноў,
Ноч хутка дагарыць
Маленькiм вугальком.
Ты лепей абыйдзi
Той млын, ды стараной,
На пену не глядзi!
Бо згубiш розум свой.
Кiнь лепей у ваду
Акрайчык хлебы ты
У ноч на сераду,
I не чапай бяды.
Там каля млына цень
Цяжкая, быццам жах,
А прыйдзе светлы дзень
I будзе ўсё ў снах.
Сяргей Брандт, 27.05.2013
Каментаваць