|
Калi б мелi мову Хатынi званы, Яны б расказалi пра жахi вайны. Яны бы прамовiлi: «Хопiць Крывi!» Нашчадкам б данеслi турботы сваi.
Званы б расказалi пра спалены сон, Iх голас грымеў бы ад назваў iмён. Яны бы зламалi фарпост цiшынi, Але слоў не маюць Хатынi званы. Ляцiць над зямлёю жалобы матыў, Успомнiце, людзі, […]
Крыж дацягнеш да Галгофы На сваiх плячах, а потым Сядзеш побач сутык с богам, Кроў змяшаўшы з лiпкім потам?
Смерць адпусцiць, як звычайна, Не адпусцiш — зменай будзеш. Але ж у постацi астральнай Не змухлюеш, не змухлюеш… Твой прыход святлом лiчыўся, Сутнасць не выносiць болi. Але ж там хтосьцi памылiўся, Не вярнуць […]
|
|