Усе рубрыкі

Беларускi лёс. Сяргей Брандт

Што наш народ не атрымаў, Што да магiлак не данёс, Згубiў што сярод дробных спраў, Мы называем — беларускi лёс.

Ён — з нараджэння ў полi крыж, Сцяжынка памiж шэрых хат. Ён – цiшыня, калi iзноў маўчыш, Iржа сталёвых цяжкiх крат. Ён — лён счарнеўшы пад дажджом I горкi подых навальнiц. Ён […]

АБЯЦАННЕ — Сяргей Брандт

Кахаю цябе, стары лес, Дзе твае хвоi да нябес. Дзе водар дзiўны ад галiн I я тану, тану ў iм. Зялёнай коўдрай мяккi мох I цiшыня тваiх дарог. Заплюшчу вочы, быццам сплю, I зноў пяшчоту тваю п’ю.

А птушак дзiўных галасы Ўплятуць успамiны ў валасы. Сярэбранай ракою хмар, Забытым словам добрых чар.

Я […]