Там, дзе на ростанях шумiць,
Падросшы за стагоддзе бор.
Дзе ранiца бурштынам зiхацiць,
Дым успамiнам цягнецца да зор.
Дзе песня льецца ў тумане салаўя,
Кранае сэрца крышталёвым гукам.
Дзе цяжкiм коласам засеяна зямля,
Дзе хаты накрывае белым завiруха.
Дзе хочацца застацца тленам назаўжды,
Прыгоркам у лесе з чырванню рабiны.
Кустом малiны ў полi, клёнам на мяжы,
Cаладкой цiшынёй i колам каля млына.
Цяпер цябе нiколі мне не пазабыць,
Мой кут, дзе цягнецца ўсё самых да зор.
Там, дзе на ростанях на мове шапацiць
Падросшы за стагоддзе аксамiтны бор.
Сяргей Брандт, 16.10.2012
Каментаваць