Вeрабейка прыг ды скок,
Жвавенька збiрае зерне.
Падыйшоў да хаты змрок,
Пад акном праліўся ценню.
Першым успыхнуў вугалёк,
Зорачкай на небасходзе.
Помняць продкi — не знарок,
Варажба жыве ў прыродзе.
На стол — сена, грошай медзь,
Пост да самага вячора.
Узвар духмяны, не паспець,
З’есць куццю да жоўтых зорак.
Цягне маладых на свет,
Каля банькi хтосць варожыць.
У гэтай чарадзе прыкмет
Дух калядны дапаможа.
Свiст ля млына, смех гарой,
То батлейка вёску смешыць.
Моладзь б’ецца, божа ж мой,
За ўладанне снежнай вежай.
Ведаю, што незнарок,
Усё з намi праiсходзiць!
Адыйшоў ад хаты змрок,
Чырвань грае на ўсходзе.
Жменька жыта, парны плот…
З Калядой святкуюць людзi.
Жужжыць бабцiн калаўрот,
Што прайшло – таго не будзе!
Сяргей Брандт, 22.12.2012
Каментаваць