Можа ты не бачыш?
Можа ты не чуеш?
Хто ўначы плача
У шэранькай кашулі.
Можа гэта дрэвы
Сталі яшчэ вышэй?
У тумане белым —
Плёск вады пацішэй.
На далонях неба
Зорак шмат трымае,
І каму што трэба
У рэчку пакідае.
Можа і не казка,
А толькі адгалоскі
Таго былога часу
На ўскрайку вёскі.
Не рабі благога,
Не цурайся цемры.
З подыхам маёвым
Грукне госць у дзверы.
Як малы праменьчык
З месяца на хату
Стане праз акенца
Варажыць на свята.
Сяргей Брандт, 24.02.2014
Каментаваць