ГЕРОЮ НЕВЯДОМАГА ПАЎСТАННЯ 1863 г. БАЛЯСЛАВУ КАЛЫШКА
Мокрыя дошкi на плошчы бязмоўнай —
Счарнеўшы ад болю нямы эшафот.
Дождж марасiць, туман шэраю воўнай,
Лета с крывёю ў паўстанчаскi год.
Пятля з канаплянай бруднай вяроўкi
Цяпло катаванага доўга хранiць.
Паны за сталамi з вясёлай суполкай
Жыццё памiнаюць, грак чорны крычыць.
Не зняў капялюш, не ўстаў на каленi,
Лагоднай усмешкай глядзеў на людзей.
На плошчы бязмоўнай цяпер толькi ценi,
Смерць двойчы зрабiла жыццё карацей.
Што будзе далей? Як заўсёды свiтанак.
Забудзе народ пра паўстанчаскi год.
Вясковец стамiўшыся сядзе на ганак,
Навошта яму той з крывёй эшафот.
Сяргей Брандт, 24.07.2014
Каментаваць