Хто не бачыỳ? Вось дык цуд!
Ездзiць на каньках вярблюд.
Дрэсiроỳшчыца вярблюда-
Знакамiцейшая Люда.
вярблюд
Люда хлопне пугай «шчоỳк»:
«Спiнку роỳна, вярблюдок!»
Ён i плача, i плюецца,
Бо спiна яго не гнецца!
Паỳлiк кажа: «Люда, Люда,
Гэтак змучыш, ты, вярблюда!
Нарадзiỳся ён гарбаты,
Бо сваёй не мае хаты.
Ён сярод пяскоỳ — кароль,
А канькi натруць мазоль.
Адпусцi, мадэмуазэль
У пустыню гэты карабель!»
Каментаваць