На квадранс заплюшчу вочы,
Палячу за хмарай услед.
Праз мяжу гадоў пракрочу
Да сядзiбы, дзе жыў дзед.
Быццам цень стаю ля плоту,
Бусел клякатаць пачне.
I насустрач мне з пяшчотай
Ад паветкi клён махне.
Ноч варошыць зоркi-зерне,
Зiхацiць iх цудны спеў.
Час-адлiк назад паверне,
Млечны Шлях пралье на хлеў.
Зноу пабачу дзеда з бабкай,
Не памерлых, а жывых.
Удваiх сядзяць на ганку,
Каб сустрэць дзяцей малых.
Нехта за плячо тармосiць,
Думка тмяным прагарыць.
Па-ангельскi шэпча восень,
Па-ангельскi дождж iмшыць.
Сяргей Качанаў-Брандт, 07.03.2016
Крыніца ілюстрацыі: Жмерикин В.Ф. “Старики. Еще одна весна”
Каментаваць