Жвiр бацькоўскай зямлi
Кране цёплым далонь.
Iдзе ўздоўж па раллi,
Працай стомлены конь.
Там, за чорнай мяжой,
Каля ног iмжыць змрок.
Пахне памяць слязой,
Не чуваць млосны крок.
Што здабыў у жыццi —
На той свет не ўзяць.
Не прыдбаць, не цвiсцi,
Толькi з вечнасцю спаць.
Лес за рэчкай шумiць,
Свецiць зоркай усход.
Вось бы болей пажыць,
Але стаў сухiм…рот.
Жвiр бацькоўскай зямлi
Кране жоўтым далонь.
Усё, што днi збераглi,
Пройдзе сном праз агонь.
Сяргей Брандт, 21.02.2014
Каментаваць