Усе рубрыкі

БЕССМЯРОТНАЯ ДУША – Сяргей Брандт

Павольна пад вечар валiцца снег, Зоркi смуткуюць — памёр чалавек. Застыў на марозе абрыс дабраты, Вецер, як смецце шпурляе сляды.

Крылы расправiў сумны Анёл, Свячу запалiў i сеў цiха за стол. Праменчыкам ясным душа адыйдзе, Яе да нябёс сам Анёл правядзе. Душы ўспамiны — апошнi прывет, I льецца дзiвосны з пяшчотаю свет. Успыхне […]

МЯЖА ВОСЕНI – Сяргей Брандт

Пануры, шэры дзень у голым полi, Дождж зранку сеe дробны ўраджай. Здаецца, што цяпер, а можа i нiколi, Зялёным не пакрыецца аслiзлая мяжа. У небе птушак хворых адгалоскi Навеюць сум вакол, а золата рабiн, Як скарб зямлi ляжыць, ля самай вёскi, Адмежаваўшыся ад чарнаты галiн.

Дым з цеплынёй запросiць у госцi, Сядзець ля […]

БЕЛАЯ ВЕЖА – Сяргей Брандт

Калi туман хавае да зары Сцяжынку, што вядзе ў лес I цягнецца халодным па кары, Старыя кажуць: „Продак уваскрэс!”

Сярод вiльготнай гэтай цiшынi Пачуецца зноў грукат капытоў, Успыхнуць у полi стылыя агнi Урыўкамі даўно забытых сноў. I дзе раней дуб волатам стаяў, Паявяцца абрысы моцных сцен. У тумане, памiж пажухлых траў, Не патрабуе […]

СЛОВЫ ПРА ВЕЧНАЕ. “AVE MARIA…” – Сяргей Брандт

Вецер пяе, клiча птушак у вырай, Мокрае лiсце — жоўтым у дзверы. Словы лагодныя: „Ave Maria…”, Як чысты свет i масты нашай веры. Праз сотнi дзён, абрываючы крылы, Па першай вадзе вярнуцца да хаты. Абшары прамовяць: „Ave Maria…”, На лiпе старой запiшчаць бусляняты.

Нiзкi паклон да зямлi мой Радзiме, Што слухаць i бачыць мяне […]