|
||||||
    |
У кустах, сярод затоняў, Янот мые лапкай скронi. Чэша шорстку небарака, Бо наеўся смачных ракаў. Хвост рабы ў вадзе палошча, Спiнку лапухамi хвошча. Быццам у сапраўднай банi, Пад лазовымi кустамi. Выглянуў з аiру кот: „Ты паспеў памыць жывот? Выцер мохам сухiм вушкi? Да вады iдуць цялушкi. Туман вiльготны ля ракi, Спяць у вадзе […] Цю́рлі-цю́рлі, вось дык лiха — Вараць зайцы квас зайчыхам. З ячмяня, з акрайцаў хлеба, Смачны дух ляцiць да неба. Каля рэчкi воўк злуецца: «Квасу зноў не дастанецца. Выпiлi бабры, вавёркi… Толькi дым над полем горкi.» Цю́рлi-цю́рлi, жарт не лiха — Вараць зайцы квас зайчыхам. Воўк прышоў, зайцы — у норах I сядзяць да першых […] Там, дзе няма сцяжын-дарог, Ляжыць вiльготны мяккi мох. Там — сосны мачтамi ўвысь, Спадар-мядзведзь, ахоўнiк-рысь. Там — птушак зранку адгалоссе, Як быццам зноў чакаюць восень. Дзе спяць у гушчары туманы I з поля цягне льном духмяным. Там — людзі кажуць:“Налiбокi Хаваюць смутак у аблокi.” Там — дождж грыбны ў кроны б’ецца, Раўчук павольнай песняй […] Частка шостая. Вадзянік Вадзянік у славянскай міфалогіі — дух вады, гаспадар вадаёмаў. Боства, якое з непрыяззю адносіцца да чалавека. Паводле павер’яў, тапельцы робяцца слугамі вадзяніка. Упадабанае месца гаспадара вадаёмаў — рачны вір. Найдужэйшымі лічыліся вадзянікі крыніц, бо ў адпаведнасці з традыцыйнымі вераваннямі, крыніцы з’явіліся ў выніку ўдару маланкі бога Перуна. Вадзянік клапоціцца пра жыхароў […] |
    |
||||
 
Copyright © 2024 Казкі беларускія - Калі ласка, перадрукоўвайце матэрыялы, але стаўце па магчымасці спасылку! При перепечатке ссылка обязательна! Cачыненняў не маем, але казак - даволі! -> RSS пастоў | RSS каментараў Працуе на WordPress & Atahualpa |
||||||
