Там, дзе няма сцяжын-дарог,
Ляжыць вiльготны мяккi мох.
Там — сосны мачтамi ўвысь,
Спадар-мядзведзь, ахоўнiк-рысь.
Там — птушак зранку адгалоссе,
Як быццам зноў чакаюць восень.
Дзе спяць у гушчары туманы
I з поля цягне льном духмяным.
Там — людзі кажуць:“Налiбокi
Хаваюць смутак у аблокi.”
Там — дождж грыбны ў кроны б’ецца,
Раўчук павольнай песняй л’ецца.
Там — за дубы заходзiць сонца,
А месячык стаiць у старонцы.
Дзе цiшыня, як зоркi блiзка
Жыве ў дупле з сям’ею Рыська.
Сяргей Брандт, 09.08.2013
Каментаваць