Усе рубрыкі

Небывальшчына

У лесе зімовым ад зайца ўцякала лісіца: Спужалася вельмі, калі ён страшэнна зароў. Лісіца зімой, яна ўсіх, нават мышкі баіцца, А заяц палохае нават асілкаў-зуброў…

[…]

Зайка польку танцаваў

Зайка польку танцаваў: Чаравічкі сапсаваў. Вось як Зайку не шанцуе! Зайка болей не танцуе. Ён цяпер сядзіць, бядуе… Можа, хто і пашкадуе? Можа, купіць чаравічкі, Чаравічкі-невялічкі.

Тут Варона падляцела, На галінку побач села, Кажа Зайку:

[…]

Хто як зімуе

Моцна спіць зімой вавёрка – у яе пад снегам норка. А ў бярлозе, у бары, смокча лапу лось стары.

І казуля не ўтрывала, і таксама прыдрамала, у нары, у гушчары, да вясновае пары. Спіць яна і бачыць сны аж да самай да вясны.

[…]

Cнегавік і вясна (п’еса)

Зорная зімовая ноч. На заснежанай лясной паляне стаіць снегавік. У яго нос-морква, на галаве капялюш са старога вядра, у руцэ мяцёлка. На палянку крадучыся выходзяць Таўстун і Даўгавух. Спыняюцца.

ДАЎГАВУХ. Ну, чаго спыніўся? ТАЎСТУН. А ты чаго? ДАЎГАВУХ. А я… я на цябе гледзячы! ТАЎСТУН. А я – на цябе! Нейкі час стаяць […]