Што наш народ не атрымаў,
Што да магiлак не данёс,
Згубiў што сярод дробных спраў,
Мы называем — беларускi лёс.
Ён — з нараджэння ў полi крыж,
Сцяжынка памiж шэрых хат.
Ён – цiшыня, калi iзноў маўчыш,
Iржа сталёвых цяжкiх крат.
Ён — лён счарнеўшы пад дажджом
I горкi подых навальнiц.
Ён — рэчка з абмяльчалым дном,
Бруенне пчол каля каплiц.
Ён — колер зеленi з крывёй,
Наш гонар i фальклорны кошт,
Ён — грак над мокраю раллёй
I бульбы смачнай важкi кош.
Што наш народ не атрымаў,
Што праз вайну сам перанёс,
Што ў сваiх руках трымаў,
Завецца проста — беларускi лёс.
Сяргей Качанаў-Брандт, 24.02.2015
Ілюстрацыя: http://www.liveinternet.ru/users/4495248/post283168971/
Каментаваць