Жылі стары са старой
У цёмным лесе 
За гарой.
Сорак год яны жылі,
А дзяцей не набылі.
I каб бавіць час
Як след,
Паляўнічым стаў той дзед.
Дзед сіло зрабіў
I раннем —
У тайгу на паляванне.
Зайчаня ў сіло злавіў,
Hiбы сына,
Прытуліў.
Абагрэў яго,
Вядома,
Да старой прынёс дадому:
— Хай у хаце пажыве, —
Упрыгожыць горкі век!..
— Хай жыве, —
Старая кажа. –
Мо сагрэе старасць нашу,
Наша горкае жыццё?..
Будзе Зай нам,
Як дзіцё!..
Зай на ўслончыку сядзеў,
Зай на вуліцу глядзеў.
Пагуляць Зай папрасіўся.
Дзед падумаў,
Пагадзіўся. Чытаць далей » Чаму заяц касалапы?
