Усе рубрыкі

Верабей (хуткамоўка на Р)

Верабей Зранку верабей на рынку
У прадавачкі скраў разынку,

Падабраў стручок гароху
І арэхаў грэцкіх троху.

А сяброўцы на страху
Курагі прынес крыху… Чытаць далей » Верабей (хуткамоўка на Р)

Песенька ільвяняці і чарапахі (+mp3)

Я на сонейку ляжу,
І на сонейка гляджу,
Ўсё ляжу і ляжу
І на сонейка гляджу!

Песенька ільвяняці і чарапахі

Насарог-рог-рог ідзе,
Кракадзіл-дзіл-дзіл плыве,
Толькі я ўсё ляжу
І на сонейка гляджу!

Побач ільвяня ляжыць,
На мяне яно глядзіць,
Толькі я ўсё ляжу,
На яго я не гляджу. Чытаць далей » Песенька ільвяняці і чарапахі (+mp3)

Загадкі-падманкі

Не заўсёды адказ у рыфму з’яўляецца правільным ;)

Хто грызе на елцы шышку?
Ну, вядома, гэта… мішка?
Вавёрка!

zagadki1

У куратніку йдзе бойка!
Хто завёў яе? Два… воўка?
Пеўня!

zagadki2

Вельмі павольна і ціха
Па лісцю паўзе… Чытаць далей » Загадкі-падманкі

Казка пра тое, як маленькая Секундачка увесь Час спыніла

Далёка-далёка, у той краіне, куды можна дабрацца толькі на дыване-самалёце, стаіць дзіўны Замак — Замак Часу. На сценах Замка роўна 12 вежаў, а на даху 2 стрэлкі, кожная як карабельная шчогла велічынёй. Гэта самыя дакладныя гадзіннікі на свеце. Па іх правяраюць свой ход нябесныя свяцілы.

Ля сцен Замка раскінуліся вялікія азёры. Адно — на ўсходзе. Кожны, хто зазірне ў яго, убачыць тамака сваю будучыню. Другое — на захадзе. У ім, нібы ў люстэрку, адлюстроўваецца наша мінулае. Гісторыя, якую я распавяду табе, даўно ўжо на дне гэтага возера, але калісьці яна прынесла нямала клопатаў насельнікам Замка.

Здарылася гэта ранняй травеньскай раніцай. Ішла пятая гадзіна. Зрэшты, так кажуць толькі людзі па сваёй наіўнасці. Пятая гадзіна нікуда не йшла. Яна сядзела на беразе возера Будучыні і боўтала у вадзе нагамі.

З вады з’явілася Хвілінка-малютка.

— Гэй! Шмат вас тамака яшчэ засталося? — паклікала яе Пятая гадзіна.

— Я сорак другая, — адказала Хвілінка, і асцярожна стрэсла з сябе вадзяныя пырскі, якія імгненна ператварыліся ў шэсцьдзесят малюсенькіх секундачак. Хвілінка ўважліва пералічыла сваіх малянят і, зрабіўшы з іх шэраг, павяла праз Замак да заходняга возера.

— Цік-так, цік-так, цік-так, — загрукаталі па лесвіцах Замка дзясяткі малюсенькіх чаравічкаў.

“Да пяці я паспею яшчэ задрамаць”, — падумала Пятая гадзіна. У гэты час сорак трэцяя Хвілінка выйшла на бераг і яшчэ на шэсцьдзесят кропелек зменшылася возера Будучыні. Чытаць далей » Казка пра тое, як маленькая Секундачка увесь Час спыніла