Казкі беларускія

Пераклад на беларускую мову

А хто гэта скача праз цемру адзiн?
То бацька заможны, а з iм любы сын.
Малога трымае пяшчотна далонь
I грэе спiна, i ляцiць птушкай конь.

«Мой сын, ты чаму апускаеш свой твар?»
«Не бачыш, за намi лясны гаспадар?
Цар лесу з каронай, з густой барадой…»
«Сынок, бачу толькi туман над вадой.»

«Дзiця дарагое, прыйдзi ж да мяне,
Чароўнага колькі, ўсё толькi табе.
Цудоўныя кветкi растуць на палях,
Iз срэбра раўчук, iз бурштыну зямля.»

«Лясны гаспадар мокра шэпча iмглой,
І голас лагодны гучыць за спiной.»
«Сынок, супакойся не чутна бяды,
То дрэвы цярушаць туман на кусты.»

«Дзiця дарагое, хвiлiн мо на пяць
Каня прыпынi, дoчкi любяць спяваць.
Пры месяцы поўным, дзе верас цвiце,
Iх ценi, як зоркi блiшчаць на вадзе.»

«Лясны гаспадар, за iм свiта з прынцэс,
Яны запрашаюць гуляць пайсцi ў лес.»
«Сынок, даражэнькi, цiшэй за спiной,
То вербы, то вольхi шумяць над ракой.»

«Дзiця дарагое, твой твар — зорны дым,
І як ты не хочаш, ён будзе маiм!»
«Лясны гаспадар хоча твар мой забраць,
Ён побач зусiм, куды вочы схаваць?»

Бацька счарнеў, быццам вецер ляцiць,
Малое спалохана ў голас крычыць.
Калi ж ён дахаты сваёй даскакаў,
За спiной яго сын ужо мёртвым ляжаў.

Сяргей Брандт, 04.11.2013