Iмянiны ў Тараса,
Запрaсiў ён мо паўкласа.
Накрыў стол белай сурвэткай,
У глячок паставiў кветкi.
Але не ведае Тарас —
Да яго ці прыйдзе клас.
Многа дрэннага зрабiў —
Абзываў, штурхаў i бiў.
«Вось якi ты, iмянiннiк!-
Звонка цокае гадзiннiк.
Быў бы ты, Тарас, дабрэй,
Атрымаў бы шмат гасцей.»
Сяргей Брандт, 05.07.2013
Каментаваць