У мяне жыве карасiк
I завецца проста — Стасiк.
На сняданак есць ён трошкi-
Муху, камара, дзве мошкi.
Дзень цалюткi ён нырае,
Нешта там на дне шукае.
Потым, мабыць, ноччу спiць,
Не гаворыць, а маўчыць.
Па вясне яго ў рэчку
Адпушчу: “Плывi, малеча!
Да сваiх малых сяброў.
Не лавіся, будзь здароў!”
Сяргей Брандт, 15.03.2013
Каментаваць