Усё пайшло ўкрыў ды ўкось,
Адкуль усё гэта ўзялось?
Што здарылася? Вось бяда,
Дзён пахмурных чарада.
Абляцеў сад пустацветам,
Холадна, не пахне летам.
Кветкi яркiя завялi,
Злыднi цеплыню схавалi.
З рання — сварка, ноччу — слёзы,
Стаяць зданнямi бярозы.
Павуцiнне шэрым мецiць,
А ў хаце поўна смецця.
Журавель рыпiць — сварыцца,
Порча — затхлая вадзiца.
А па хаце, iх не бачна,
Скачуць злыднi, ядуць смачна.
У нядзелю пры пакупцы
Iх схавалi у торбе з груцай.
I калi не стала снегу,
Пайшлo ўсё амаль без смеху.
Знiклi карпы ля стаўка,
Няма ў кароўкi малака.
Куркi яек не нясуць,
Лiпы з вiшняй не цвiтуць.
I каму зрабiць такое,
Непатрэбнае ды злое?
Мала людзям дабраты,
Можа гэта зрабiў ты?
Сяргей Брандт, 07.03.2013
(Працяг будзе)
Каментаваць