Усе рубрыкі

ШТО РАСКАЗАЎ СТАРЫ МЛЫН – Сяргей Брандт

мельница 4
УСТУП
Дзе сканчаюцца сцяжынкi
Стаiць дуб, яго галiнкi
Над ракою навiсаюць,
Хмаркi цяжкiя трымаюць.

Стаiць дуб, рака не спiць
Колам старым млын рыпiць.
Там, дзе ўнiз ляцiць вада,
З пены жоўтай барада.

Казак млын усялякiх мае,
Казкi — скарб рачнога краю.
Б’юцца i смяюцца хвалi,
Зоркi у тонях свет схавалi.

Жабка скача, што ей ночка,
Слухай казку пра паночка….

ЧАСТКА ПЕРШАЯ І НЕ АПОШНЯЯ

Звiнiць, зацiхае маленькi iскрысты званочак,
На конiку едзе кудысьцi старэнькi паночак.
Ноч абдымае абшар, небагляд хрусталёвы,
I шлях цераз лес накрывае коўдрай сталёвай.
rmrxjd-hhhd_ru-
Рыпiць вазочак абадком i пяе cвае песнi,
Туман памiж мхоў мокрыя хусткi развесiў.
I змрок дагары, i не блiсне далёкi агеньчык,
Да ранiцы спiць за гарою кiрпаты праменьчык.

Месяц, як шабля, здзiўлена ўнiз пазiрае,
Куды едзе воз той? Што ноччу ў лесе шукае?
А стары панок, нагарнуўшы на ногi саломы,
Заснуў i не бачыць, што шлях ужо невядомы.

Вазок вязне коламi ў чорным халодным балоце
I ценi, як зданнi, стаяць у замерзшым чароце.
I грукае жах уначы i з бакоў, кругалля абступае,
А след ад вазка на зямлi старанна лiсцем сцiрае.

Цiха ў полi — нi звону, нi скрыпу, нi груку,
Водзяць зданнi вазок, як сляпога па кругу.
I галосiць ля леса птушка крыкам жахлiвым,
Апусцiўся да долу туман у паклоне маўклiвым.

Сяргей Брандт, 17.11.2012

Каментаваць

Магчыма карыстацца гэтымі HTML тэгамі

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>