Усё як быццам i не так,
У нейкiм сне я зноў ўбачу —
Жалобна клiча чорны грак,
Напэўна, гэта нешта значыць.
Здаецца мне, што i не жыў,
Жыццё закончылася недзе.
I днi свае я толькi снiў,
I вельмi доўга жыццём брэдзiў.
Знянацку нават зразумеў,
Што гэты грак пасярод ночы,
Ён разбудзiць мяне паспеў,
Крылом расплюшчыў сваiм вочы.
Як жудасна ўначы пачуць,
Убачыць кропкi на каменнях.
Зямля лягла з плiтой на грудзь,
Сна ачышчальныя iмгненнi.
А можа гэта толькi сон?
Набожны сон з нябесных даляў.
I я, i ты, i нават ён,
Жывём пасля, як … памiраем.
Сяргей Брандт, 23.07.2013
Каментаваць